Fonteinen Van Bloesems

In 'Fonteinen Van Bloesems' wordt een aantal verschillende verhalen over liefde verteld. Geen liefdes zoals die in de popmuziek door bandjes bezongen wordt. Het betreft hier liefdes die onmogelijk zijn, kansloos en gedoemd te mislukken. Of liefdes die door externe omstandigheden en onverwachte ontwikkelingen onmogelijk worden gemaakt. De personages die zich in deze liefdes storten zijn zich hier eigenlijk bij aanvang al van bewust. Waarom storten zij zich dan toch in deze avonturen? En dan ook nog eens met hart en ziel. Omdat liefde sterker is dan wat ook, de aantrekkingskracht tussen twee mensen dwars door alle opgeworpen blokkades heen gaat, tegen elke gedragscode indruist. Verliefd worden? Je kunt het niet helpen en je ertegen verzetten heeft geen zin. Zelfs niet als je weet, dat het je gaat verscheuren. De verhalen in de bundel staan allemaal op zichzelf, doch zijn eveneens met elkaar verstrengeld. Personages die in het ene verhaal een bijrol vertolken, keren in een ander verhaal terug als hoofdpersonage. Zo raakt alles uiteindelijk elkaar aan. Zoals het in de liefde ook bedoeld is: elkaar aanraken en voelen.

------------------------------------------------------------------------------------------

Huibert van der Meer levert met Fonteinen van Bloesems een gedurfde, expressieve en bij vlagen ontregelende verhalenbundel af die balanceert tussen lyriek, rauw realisme en expliciete erotiek. De bundel is meer dan een verzameling losse verhalen – het is een inkijk in menselijke driften, verloren liefdes, existentiële verwarring en het herontdekken van leven in het aangezicht van de dood.

Stijl en toon

Van der Meer schrijft beeldend en met bravoure. Zijn taal is rijk aan metaforen, soms bewust barok of theatraal, met dialogen die de grens tussen het alledaagse en het filosofische opzoeken. De toon wisselt tussen bitter, ironisch en ontroerend. De vertelstem is vaak melancholisch en zoekt nadrukkelijk naar betekenis in een chaotische werkelijkheid.

Wat opvalt is de vloeiende vermenging van literaire stijl met pulpachtige elementen: oprechte existentiële vragen worden zonder schroom afgewisseld met seksueel expliciete scènes. En juist daarin schuilt de kracht van deze bundel – Van der Meer verkiest de onbevreesde confrontatie boven het gemak van subtiliteit.

Thematiek

Centraal staan verlies, vergankelijkheid, zingeving en vooral: verlangen – lichamelijk, emotioneel, spiritueel. In het verhaal “Als De Wind” volgen we Silvio, een man die na een valse kankerdiagnose alles achterlaat om te gaan “leven”, inclusief zijn vrouw en kinderen. Deze wending ontaardt in een uitzinnige reis vol seks, herinnering en desillusie. Het motief van de naderende dood dient hier als katalysator voor bevrijding, maar ontmaskert tegelijk de leegte waarin de personages zich begeven.

Het hoofdpersonage raakt verstrikt in een passionele herontmoeting met een vroegere geliefde, wat uitmondt in een lange, expliciete vrijpartij vol dierlijk verlangen. Toch blijft het niet bij seks: er is ook ontluistering, teleurstelling, en uiteindelijk opnieuw leegte. De erotiek is dan ook geen doel op zich, maar eerder een uitlaatklep voor iets dat dieper ligt – hunkering naar verbondenheid, naar het doorbreken van het banale.

Erotiek en effect

De erotische scènes zijn expliciet, rauw, en soms oncomfortabel eerlijk. Ze zijn niet gericht op verleiding maar op ontlading, op het tonen van wat mensen drijft als sociale façades wegvallen. Van der Meer laat zien hoe seks een vorm van troost kan zijn, een wanhoopsdaad, een manier om de tijd even stil te zetten. Het is over de top, maar ook trefzeker – als een symbolische daad van zelfbevrijding en (tijdelijke) overwinning op de dood.

Kritische kanttekening

Niet iedereen zal de toon of inhoud kunnen waarderen. De grens tussen provocatie en platheid is soms dun, en de maatschappijkritiek wordt soms met een botte bijl gebracht. Toch lijkt dit bewust: Van der Meer schrijft niet om te behagen, maar om te schuren – en dat lukt hem.

Conclusie

Fonteinen van Bloesems is een compromisloze bundel die lichaam en geest evenveel ruimte geeft. Van der Meer schrijft met lef en laat de lezer meedeinen op golven van verlangen, wroeging en verloren tijd. Het is een bundel die verleidt, verwart en blijft nazinderen. Voor wie houdt van literatuur die de rand opzoekt tussen tederheid en tomeloze passie, is dit een verrassende en confronterende leeservaring.